Η ταινία Ἑυδοκία”στο Ἁθήνα μου”

[Κωνσταντίνα]

Είναι ασήμαντο να ασχοληθεί κανείς με ένα τέτοιο θέμα;Για μένα όχι. Το αφήνω στην κρίση σας. Ποια η γνώμη του κοινού λοιπόν για τον τρόπο που ο σκηνοθέτης Γιάννης Δημολίτσας χρησιμοποιεί εμβληματική σκηνή της ταινίας Ἑυδοκία”του Αλέξη Δαμιανού (1971) στο τραγούδι του Αργυρού “Αθήνα μου”; Τη σκηνή του ζεϊμπέκικου του στρατιώτη στην ταβέρνα της εποχής; Η υπογράμμιση αυτού του “δανείου”, της δημιουργικής (;) αναφοράς στην παλιά ταινία από το σύγχρονο σκηνοθέτη δεν είναι για να κουνήσουμε κάποιοι επικριτικά το κεφάλι, αν βρεθούμε αυτοί οι κάποιοι. Είναι γιατί κάτι μ΄ενοχλεί, ακόμα κι όταν το τραγούδι μου επιβάλλεται, η όμορφη κοπελίτσα επίσης με συγκινεί, το χαμόγελό της, η σηματοδότηση του νεανικού κορμιού και ερωτισμού, κάτι μέσα μου έχει την τάση να παραιτηθεί από τη διαμαρτυρία του, και “έλα μωρέ, τι έγινε”; Και “εντάξει , ίσως δεν είναι και τόσο άσχημο στην τελική” . Κι όμως. Θα ήθελα να ακούσω κι άλλες γνώμες. Μόνο και μόνο γιατί τετοια λογοκλοπή, αναφορά, αν γινόταν,ας πούμε στο θίασο του Αγγελόπουλου, ή σε κάτι αντίστοιχο θα είχε σαφώς σχολιαστεί. Αγαπώ την ταινία με ενοχλεί η σιωπή γύρω της. Πιστεύω επίσης ότι είναι από τις πιο σημαντικές του προηγούμενου αιώνα.Και αυτή την εποχή περνάει μεγάλη περίοδο αδρανοποίησης. Πρώτο αυτό λοιπόν η αναδειξη αυτής της ανοφοράς στο βίντεο, κι έπειτα η κριτική της. Για μένα έχει ένα στοιχείο λάθος χρησιμοποίησης , βίαιης οικειοποίησης χωρίς επεξεργασία ή έστω με σπέρματα επεξεργασίας. Κι όσο κι αν σκέφτηκα ότι είναι ένα γλυκόπικορ happy – end για εκείνη την παλιά ηρωίδα, ο σκηνοθέτης δεν δείχνει να το σκέφτηκε τουλάχιστον έτσι. Υπάρχει κάτι το βίαιο στο τρόπο που πήρε τη σκηνή.Το αρπακτικό. Που στηρίζεται στη γενική αδιαφορία; Μακάρι να κάνω λάθος. Ο Δημολίτσας είναι νέος. Και είναι πιθανό ότι θα κάνει(και κάνει) καλές δουλειές. Μια κοινωνία που δεν κρίνει όμως τέτοια θέματα, διανοούμενοι που κινούνται μέσα σε δεδομένα δημοσιογραφικά πλαίσια, που δεν αισθάνονται ότι φυλούν παρακαταθήκες βιωματικές, ευάλωτες, όχι είδαμε κάποτε μια ταινία , το 1977, ας πούμε ,και τώρα διαβάζουμε περιοδικά και παρουσιάσεις, έχουμε δουλειές και οικογένειες.. Αφήστε που φαίνεται ότι η Ευδοκία πλήρώνει την κατάχρηση της μουσικής του συγκεκριμένου ζεϊμπέκικου τα τελευταία χρόνια. Τι είναι ο πολιτισμός; Πως θα εξελιχθεί ένας νέος αν κάποιος παλιός δεν του θέσει ερωτήματα, αν κάποιοι δεν υπογραμμίσουν τρόπους και ήθη να γίνονται πράγματα. Αν δεν εκφραστούν προβληματισμοί.

• Το θέμα τροποποιήθηκε 3 έτη, 7 μήνες πριν από τον/ην Κωνσταντίνα.

[Συντάκτης]

Δημοσιεύσεις