Το “Αναρχικοί και Μπολσεβίκοι” το διάβασα πέρσι και είναι πολύ ενδιαφέρον, δεν είναι όμως λογοτεχνία, αλλά συλλογή κειμένων. Τον “Οκτώβρη” δεν τον έχω διαβάσει, είναι μυθιστόρημα; Επίσης πολύ ενδιαφέρον βιβλίο που διάβασα πριν 2-3 χρόνια είναι “Το σύντομο καλοκαίρι της αναρχίας” του Χανς Μάγκνους Εντσενσμπέργκερ, που αναφέρεται στο ισπανικό αναρχικό κίνημα και στη ζωή και δράση του Ντουρούτι και είναι ένα υβρίδιο μεταξύ μυθιστορήματος και ντοκουμέντου. Υπάρχουν πολλά, μπορούμε να κάνουμε αναφορές, στα πλαίσια της συζήτησης.
Στις δυο κυριότερες επαναστάσεις, γαλλική και οκτωβριανή, αναφέρονται πάρα πολλά έργα της κλασσικής λογοτεχνίας, από τους “Αθλιους” του Ουγκό μέχρι τις “10 μέρες που συγκλόνισαν τον κόσμο” του Ριντ.
“Οι σύντροφοι” του Μάριο Μονιτσέλι, που αναφέρεις, είναι επίσης καλή ταινία, αν και λιγότερο γνωστή και μικρότερης καλλιτεχνικής αξίας από το “Αλλονζανφάν”, κατά τη γνώμη μου.
Η δική μου αρχική σκέψη ήταν: Να παρουσιάσουμε τα δυο συγκεκριμένα έργα που πρότεινα. Για το βιβλίο θα μπορούσαμε να διαβάσουμε και 2-3 παραγράφους που θίγουν ενδιαφέροντα θέματα -ήδη το ξαναδιαβάζω και σημειώνω μερικές. Για την ταινία να παίξουμε τη μουσική -τα μουσικά θέματα του Μορικόνε είναι δυο – το “Ντιριν-ντιν-ντιν” και το κεντρικό, που κορυφώνεται στο τέλος, ας βάλουμε και από άλλη πηγή, συμφωνώ. Να ξεκινήσουμε τη συζήτηση από αυτά, πάνω σε θέματα που θίγουν βιβλίο και ταινία. Και μετά, όπου μας πάει… με αναφορές πιθανά και σε άλλα βιβλία και ταινίες με θέμα την επανάσταση. Θα έλεγα να προτείνεις ό,τι θες, δεν χρειάζεται να αγχωθούμε τόσο, ούτε να τα έχουμε όλα προσυνεννοηθεί.
Επειδή δεν έχω ξανακάνει ποτέ εκπομπή σε ραδιόφωνο, απλά καταγράφω τις σκέψεις μου και περιμένω από τον Κωνσταντίνο να μας δώσει τα φώτα του για τον τρόπο που θα μπορούσε να οργανωθεί καλύτερα η εκπομπή.
Κανένα άγχος και χαλαρή συζήτηση δεν είχες πει, Κωνσταντίνε; Σου είχα πει ότι θέλει κάποια προετοιμασία 🙂