Απαντήσεις συζητήσεων που έγιναν
-
Δημοσιεύσεις
-
Να προσθέσω πως, αν και έχω λογαριασμούς σε διάφορες κοινωνικές πλατφόρμες (Mastodon, Facebook, Twitter (X), Instagram, κλπ) έχω εγκαταλείψει σχεδόν απόλυτα τη συμμετοχή μου σε αυτές (εκτός από το Mastodon), για διάφορους λόγους και θα προτιμούσα να έρθω σε επαφή με τα μέλη του TPP μέσω του φόρουμ. Βέβαια, το πιο πιθανό είναι πως όσοι βρίσκονται σε αντίστοιχη θέση, αποτελούμε μάλλον μια μικρή μερίδα μελών κι έτσι οφείλω να δείξω κατανόηση στο γεγονός, πως η ομάδα του TPP δεν μπορεί να βάλει ακόμα μία έγνοια στο νου της.
Αυτό βέβαια, φαντάζομαι πως δεν εμποδίζει όσες/ους από εμάς θέλουμε να συζητάμε εδώ, να κάνουμε χρήση του χώρου.Είμαι συνδρομητής εδώ και πολλά χρόνια και η αλήθεια είναι ότι έχω ελάχιστη επαφή και συμμετοχή με το φόρουμ.
Αυτό βέβαια μπορεί να αλλάξει, αν φανεί ότι υπάρχουν μέλη που προτιμούν τη συζήτηση εδώ.
Η μόνη λύση για να το εξακριβώσουμε είναι να ξεκινήσουμε μια κουβέντα και να δούμε πόσοι δείχνουν ενδιαφέρον.Μετά από χρόνια ξαναμπαίνω στο φόρουμ και βλέπω μήνυμα μόλις 2.5 μηνών σε αυτή τη συζήτηση.
Κάποτε είχα συμμετάσχει σε μια και μοναδική ραδιοφωνική εκπομπή μελών, όταν είχε προταθεί για πρώτη φορά η ιδέα και είχαν γίνει κάποιες προσπάθειες να ξεκινήσει.Η ιδέα παραμένει πάντα καλή, για πολλούς και διάφορους λόγους.
Θα ήθελα να βοηθήσω, αν υπάρχει ενδιαφέρον ακόμα, τόσο από την ομάδα του TPP, όσο και από συνδρομητές.Καλή αρχή!
Λυπάμαι για τη χάλια σύνδεση. Ελπίζω να μην αποτελέσει πρόβλημα σε μελλοντικές εκπομπές.
Επίσης, ίσως θα θέλατε να σκεφτείτε την περίπτωση ηχογραφημένων εκπομπών.Ελπίζω να τα ξαναπούμε (ίσως και από κοντά)…
Συμφωνώ με όλα όσα αναφέρεις πιο πάνω.
Δυστυχώς δεν είμαι καλός γνώστης της Γαλλικής ιστορίας, κάτι που, λόγω της επιλογής των συγκεκριμένων έργων, ίσως με υποχρεώσει να συμμετάσχω στη συζήτηση παραθέτοντας κυρίως ερωτήματα. Δεν με ενοχλεί καθόλου αυτός ο ρόλος κατά τη διάρκεια της εκπομπής. Θα εκφέρω προσωπικές απόψεις, αλλά με επιφυλακτικότητα, καθώς ίσως να τις έχω σχηματίσει χωρίς να λάβω υπόψιν σημαντικά ιστορικά δεδομένα.
Καθώς ζω στην Αγγλία θα πρέπει να συνδεθώ μαζί σας μέσω κάποιας εφαρμογής (π.χ. Skype). Ο Κωνσταντίνος θα πρέπει να μας πει πώς μπορεί να γίνει αυτό, ώστε να εξασφαλίσουμε πως δεν θα προκληθεί κάποιο πρόβλημα κατά τη διάρκεια της εκπομπής.
Έπεσε δουλειά τελευταία και χάθηκα λιγάκι.
Λοιπόν…
Την ταινία, αν και την είδα όπως λες πρόσφατα, ίσως να μην την αναλύσω όπως εσύ. Από όσα έχεις αναφέρει μέχρι τώρα, πιστεύω πως μάλλον έχεις εμβαθύνει περισσότερο σε αυτή την ταινία όπως και σε αυτό το βιβλίο.
Δεν έχω πρόβλημα να σχολιάσω και να συζητήσω για την ταινία, αλλά αυτή η πρόσφατη θέαση δεν μπορώ να πω πως με άφησε εντυπωσιασμένο. Αντίθετα, κατέληξα στο συμπέρασμα πως κρίνοντάς την με σημερινά δεδομένα, χάνει σε πολλά σημεία. Μπορεί να περνάει με σαφήνεια το θέμα που εξετάζει, αλλά, προσωπικά, δεν με ικανοποίησαν διάφορα στοιχεία, όπως το μοντάζ και το σενάριο (θεωρώ πως ο θεατής θα πρέπει σε κάποια σημεία να κάνει λογικά άλματα, ώστε να καλύψει κάποια κενά στην πλοκή). Επίσης μπορεί το μουσικό μοτίβο να είναι πολύ δυνατό, αλλά με ενόχλησε η διαρκής επανάληψή του. Όσο για το τραγούδι που τραγουδάει η αδερφή του πρωταγωνιστή σε κάποιο σημείο, απλώς εξυπηρετεί ένα συγκεκριμένο σημείο στην πλοκή (οπωσδήποτε με επιτυχία, βέβαια).
Επειδή σε απάντησή σου πιο πάνω χαρακτηρίζεις την ταινία “εικαστικό ποίημα”, οφείλω να πω πως ίσως να χάνω πολλά στοιχεία, τα οποία θα έπρεπε να έχω παρατηρήσει, οπότε δεν θα ήθελα να αδικήσω την ταινία κάνοντας μια παρουσίαση η οποία θα στηρίζεται αποκλειστικά σε προσωπική άποψη (γι’ αυτό και πιο πάνω λέω πως μάλλον έχεις εμβαθύνει περισσότερο στο θέμα από εμένα).
Έχω αρχίσει την ανάγνωση του “Οι Θεοί διψούν” και ελπίζω πως θα το έχω ολοκληρώσει μέχρι την Τρίτη που έχουμε την εκπομπή. Δυστυχώς το βρήκα μέσω του project Gutemberg, που σημαίνει πως το διαβάζω στην αγγλική σε μετάφραση του 1913 (“The Gods are Athirst”, translated by Mrs Wilfrid Jackson). Αυτό σημαίνει πως τα αγγλικά θυμίζουν τη δική μας καθαρεύουσα, οπότε η ανάγνωση προχωρεί με λίγο πιο αργούς ρυθμούς απ’ ό,τι συνήθως. Εξαιρετικά ενδιαφέρον, αν και με δομή η οποία είναι πλέον ξεπερασμένη (απόλυτα λογικό). Επίσης, οι γνώσεις του αναγνώστη επάνω στις πολιτικές εξελίξεις των πρώτων χρόνων μετά τη Γαλλική Επανάσταση, επηρεάζουν σε μεγάλο βαθμό την κατανόηση/παρακολούθηση διάφορων ιστορικών γεγονότων που αναφέρονται στο βιβλίο. Δυστυχώς δεν είμαι σε βάθος γνώστης των γεγονότων της Γαλλικής Επανάστασης, αλλά το θέμα της εξουσίας που εξετάζει ο Φρανς είναι ξεκάθαρο.
Κατά τη διάρκεια της εκπομπής περιμένω πως θα συζητήσουμε για το ζήτημα που έθεσες (“η στάση του ανθρώπου σε ιστορικές στιγμές, η μεταστροφή του ανάλογα με τις εξελίξεις, η ουτοπία, το όραμα κλπ”), πατώντας σε δύο έργα που θα βοηθήσουν ως αφορμή για τη συζήτηση. Προσωπική μου άποψη είναι πως δεν χρειάζεται να επιμείνουμε αποκλειστικά σε αυτά, κυρίως γιατί το μήνυμα που περνάνε είναι παρόμοιο (είτε εγκατάλειψη του αγώνα -στην ταινία- είτε διαφθορά μέσω της εξουσίας -στο βιβλίο- εν μέσω επαναστατικών συγκυριών) και κατά τη γνώμη μου απαισιόδοξο (επιφυλάσσομαι μονάχα για το βιβλίο, το οποίο δεν έχω ολοκληρώσει, αλλά μέχρι στιγμής η πορεία του πρωταγωνιστή με προϊδεάζει για κάτι αντίστοιχο με αυτό της ταινίας).
Είδα την ταινία. Όπως συμβαίνει με αρκετές επαναλήψεις μετά από δεκαετίες, μου φάνηκε λιγότερο εντυπωσιακή απ’ όταν την είχα δει πολύ νεώτερος. Η κεντρική ιδέα ξεκάθαρη και περνάει άμεσα στους θεατές. Το μουσικό κομμάτι του Μορικόνε πολύ δυνατό, αλλά επαναλαμβάνεται σε όλη την ταινία, οπότε ίσως θα πρέπει στην εκπομπή να συμπεριληφθεί μουσική και από κάποια άλλη πηγή.
Μιας και δεν την έβρισκα αλλού, την παρακολούθησα μέσα του youtube και έτσι έπεσα τυχαία επάνω σε μία ακόμα ταινία με πρωταγωνιστή τον Μαστρογιάννη, την οποία δεν γνώριζα. Η ταινία λέγεται I compagni, παραγωγή 1963. Νομίζω πως είναι παρεμφερής με το θέμα της εκπομπής, αλλά προσεγγίζοντάς το διαφορετικά.
Στην προκειμένη περίπτωση εξετάζεται η στάση όχι μόνο ενός ατόμου, μπροστά σε μια καίρια στιγμή η οποία θα κρίνει το μέλλον, αλλά μιας ολόκληρης κοινότητας, με κάθε μέλος της να εξετάζει την κατάσταση τόσο από προσωπική σκοπιά, όσο και ως συλλογικότητα. Όσο κι αν αυτό ακούγεται δύσκολο, η ταινία καταφέρνει να περάσει με πολύ εύστοχο και σαφή τρόπο το πώς αποφάσεις, οι οποίες κρίνουν το μέλλον ολόκληρων κοινωνιών, εξετάζονται πολυεπίπεδα (ή τουλάχιστον απαιτείται να εξετάζονται σε πολλαπλά επίπεδα) και πώς τελικά υλοποιείται αυτό. Αν και θεωρητικά πρωταγωνιστής είναι ο χαρακτήρας που υποδύεται ο Μαστρογιάννη (ένας ακτιβιστής, οραματιστής, ιδεολόγος δάσκαλος), η ταινία προσφέρει βήμα σε πολλούς ακόμα χαρακτήρες, επιτρέποντάς τους να αποκτήσουν βάθος, και οι αποφάσεις και πράξεις τους βάρος για την εξέλιξη της πλοκής. Στο τέλος η ταινία αφήνει ένα ανάμικτο αίσθημα πίκρας και αισιοδοξίας στο τέλος, κάτι που δεν συμβαίνει με την ταινία των Ταβιάνι.Αν την παρακολουθήσετε θα μπορούσαμε να τη συμπεριλάβουμε στην κουβέντα.
Τέλος, σχετικά με τη συζήτησή μας αναγνώσματα, τα οποία διάβασα πρόσφατα και ίσως μπορούμε να αναφέρουμε είναι ο “Οκτώβρης” του China Mieville και “Αναρχικοί και Μπολσεβίκοι στη Ρώσικη Επανάσταση”.
Οπότε επικεντρώνουμε τη συζήτηση σε αυτά τα δύο έργα;
Εάν ναι, τότε να φροντίσω οπωσδήποτε να διαβάσω το έργο του Φρανς και να ξαναδώ την ταινία.
Αν η συζήτηση κινηθεί και σε άλλα δημιουργήματα σχετικά με την κεντρική ιδέα της συζήτησης, δηλαδή γύρω από τη “στάση του ανθρώπου σε ιστορικές στιγμές, η μεταστροφή του ανάλογα με τις εξελίξεις, η ουτοπία, το όραμα κλπ”, τότε και πάλι θα διαβάσω/δω τα προαναφερόμενα, αλλά μήπως χρειάζεται να αναφέρουμε τίτλους σε αυτή τη συζήτηση, ώστε να έχουμε όλοι μια εικόνα για το περιεχόμενο της εκπομπής;
Αν και με φοβίζει λιγάκι σαν ειδικό θέμα, το θεωρώ εξαιρετικά ενδιαφέρον. Κατά τη γνώμη μου είναι απαιτητικό σαν θέμα, και γι’αυτό με φοβίζει, αλλά, αν τελικά το επιλέξουμε, νομίζω πως κάτι θα προσφέρω στη συζήτηση και ελπίζω και στους ακροατές.
Δεν έχω διαβάσει το βιβλίο του Φρανς (ίσως προλάβω να το διαβάσω μέχρι την εκπομπή) και την ταινία την έχω δει τόσα χρόνια πριν, που ειλικρινά δεν τη θυμάμαι. Βέβαια, όπως λες υπάρχουν πολλά βιβλία και ταινίες που μπορούμε να αναφέρουμε κατά τη διάρκεια της συζήτησης.
Πιάνεται σαν θέμα το “βιβλία που έγιναν ταινίες ή σειρές και γιατί τα βιβλία είναι -αν είναι- καλύτερα”;
Εντάξει, πρόσθεσα κι εγώ το όνομά μου στην πρώτη εκπομπή που αφορά το βιβλίο και τον κινηματογράφο. Φαντάζομαι πως θα γίνει μια φιλική και ευχάριστη κουβέντα επάνω στο θέμα, οπότε η συμμετοχή μου θα είναι από την πλευρά του αναγνώστη/θεατή (όχι ειδήμονα).
Τι ψάχνετε να βρείτε; Κατακρίνει ο κάθε λογής Ζουγανέλης τον κάθε φτωχοδιάβολο που τρέχει να σωθεί από σφαίρες, πείνα, φονταμενταλισμό και λοιπά βάσανα, γιατί μέσα στον πανικό που βιώνει (βλέπε ξύλο από τις εκάστοτε αρχές των χωρών που διασχίζει, βλέπε τις άθλιες συνθήκες διαβίωσης, βλέπε την αγωνία και τη λύπη για τους ανθρώπους που έχασε), κάποια στιγμή ίσως και να τόλμησε να διαμαρτυρηθεί ή να διεκδικήσει κάτι παραπάνω. Και ο εκάστοτε Ζουγανέλης αντί να κάνει ένα βήμα πίσω και να σκεφτεί πριν μιλήσει, βιάζεται να σηκώσει παντιέρα.
Κατάντια…Και μιας και το φόρουμ ξαναζωντάνεψε, με την εκπομπή των μελών υπάρχει κάποια εξέλιξη;
Διάβασα τη φόρμα για τη ραδιοφωνική εκπομπή. Όπως ήδη ανέφερα πιο πάνω, με ενδιαφέρει να συμμετάσχω, αλλά διστάζω να δεσμεύσω μία από τις εκπομπές, καθώς δεν μπορώ να γνωρίζω αν θα είμαι διαθέσιμος την ώρα και την ημέρα που θα γίνει. Δεν θα ήταν πιο σωστό να οριστούν πρώτα κάποιες ημερομηνίες (έστω και ως πιθανές), καθώς και η ώρα που θέλετε να διαθέσετε, ώστε να δούνε όσοι ενδιαφέρονται, αν θα μπορούν να λάβουν μέρος; Διαφορετικά, μπορεί να προκύψουν προβλήματα προγραμματισμού και ακυρώσεων συμμετοχών. Ειδικά για όσους βρίσκονται στο εξωτερικό υπάρχει και το πρόβλημα της διαφοράς ώρας. Βέβαια, όλα λύνονται, αλλά γνώμη μου είναι πως θα ήταν εξαιρετικά βοηθητικό, αν μπορούσατε να γίνεται λίγο πιο συγκεκριμένοι ως προς την ώρα και ημέρα της εκπομπής.
